Γεια σου αγαπητή Θάλεια και καλή χρονιά. Τα βιβλία του Θρυλόκοσμου (και τα 2) έτυχε να τα προμηθευτώ προσωπικά την εποχή περίπου που βγήκαν από τον Φυτράκη, περίπου το 2005, αν θυμάμαι καλά. Τα βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέροντα και πρωτοποριακά (πόσο μάλλον για τα εκδοτικά δεδομένα της εποχής). Η λογοτεχνία του φανταστικού έκτοτε επεκτάθηκε στη χώρα -αν και έχουμε ακόμη πολλή δουλειά μπροστά μας. Χαίρομαι πολύ που συνεχίζεις τη σειρά και εννοείται πως θα την προωθήσω από την ΕΛΦ. Πρέπει να ξέρεις ότι τα βιβλία σου, μαζί με την πενταλογία του Ιππότη του Γ. Προκοπίου θεωρούνται ήδη σημαντικά στο χώρο του Young Adult Fantasy στη χώρα μας και επηρέασαν και άλλα βιβλία του είδους. Το Ιαματικό Ψυχοβότανο μάλιστα θεωρώ ότι ήταν ένα απ' τα αρτιότερα παρουσιασμένα βιβλία που είχα δει από mainstream εκδοτικό ως τότε. Σου εύχομαι τα καλύτερα και υπόσχομαι ότι θα διασπείρω κι άλλο τη δουλειά σου στο άμεσο μέλλον.

Από Κώστα Ζαφειρίου, συγγραφέα της Αντάκρης και διαχειριστή της σελίδας Ε.Λ.Φ. (Ελληνική Λογοτεχνία Φανταστικού) στο facebook:

Γεια σου Θάλεια τα δάκρυα έτρεχαν και πάλι ποτάμι από τα μάτια μου χθες καθώς διάβαζα το κεφάλαιο με τη συνάντηση του Μάρκου με τον Ευμήτη από το Πύρινο άλογο.Υπάρχουν βιβλία που με συγκινούν βαθιά και με κάνουν να βουρκώνω... αυτό όμως που συμβαίνει με τα δικά σου βιβλία και με τα 3 που έχω διαβάσει (το μαύρο μαργαριτάρι, το ιαματικό ψυχοβότανο κι αυτό) είναι άγγιγμα ψυχής. Υπάρχει λοιπόν σε όλα ένα κεφάλαιο, κάπου κοντά στο τέλος του βιβλίου, όπου αισθάνομαι ότι, εκεί που σαν αναγνώστρια σχεδόν χωρίς ανάσα παρακολουθώ τις κινήσεις, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων σου, εσύ βρίσκεις την ευκαιρία καταλύοντας κάθε άμυνα να διεισδύσεις στα πιο βαθιά και κρυφά φυλαγμένα κομμάτια της ψυχής μου ...ανοίγοντας τους κρουνούς των δακρύων. Είναι συγκινητικός ο τρόπος που περιγράφεις τις εσωτερικές συγκρούσεις ... δίνοντας όμως και τη λύση με συμβολικό τρόπο. Κι αυτό Θάλεια το βρίσκω μεγαλειώδες!!! Είναι ο τρόπος που η μυθολογία -ειδικά η Ελληνική- αλλά και τα παραμύθια αγγίζουν την ανθρώπινη ψυχή και βοηθάνε τον άνθρωπο να "ξεκολλήσει", ανοίγοντας το παράθυρο στο "μυθικό" επίπεδο, όπως λένε και οι σαμάνοι, το χώρο όπου όλα είναι δυνατά κι όπου ο ήρωας βρίσκεται πάντα σε ταξίδι, το ταξίδι της ψυχής του. Σ' ευχαριστώ

Yiota Kalavritinou

Θάλεια μου καλησπέρα! Σήμερα τελείωσα το «Ιαματικό Ψυχοβότανο» και δεν μπορούσα παρά να σου γράψω τις εντυπώσεις μου!
Οι εικόνες που περιγράφεις είναι απίστευτες! Ακριβώς αυτό που εμένα προσωπικά αρέσει, όταν διαβάζω κάτι για την αναψυχή μου.
Η πλοκή είναι γρήγορη και μη αναμενόμενη, πράγμα που δημιουργεί κορύφωση στην περιέργεια και κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο και συνεχές! Τύφλα να έχει ο Clive Barker (στο Abarat) που σου είπα ότι μου αρέσει πολύ, για τον εξής πολύ απλό λόγο: Έχεις συνδέσει την όλη ιστορία με στοιχεία της μυθολογίας μας, καθώς και με Θρύλους του τόπου μας και με την ιστορία μας, πράγμα που με κάνει να μπαίνω πιο εύκολα μέσα και να ζω την περιπέτεια! Πρώτη φορά αισθάνομαι τέτοια οικειότητα με διήγημα φαντασίας που διαβάζω! Να είσαι καλά! Μου χάρισες πολύ όμορφες στιγμές! Τώρα κιόλας πάω να δω τι έγινε με τον Μάρκο στο «Πύρινο Άλογο»!

Βασίλης Οικονομόπουλος.