Μέσα σε αυτό το σαπιοκάραβο που το λένε καρδιά, κρύβεται το ζωικό βασίλειο του συγγραφέα. Όλα τα ανεξίτηλα σημάδια της ζωής του βουτηγμένα μέσα στη λάσπη, ξεπηδούν από τα παράθυρα μιας κιβωτού και παίρνουν σάρκα και οστά.  Άλλοτε τρεκλίζουν σαν μεθυσμένα ξωτικά μέσα στο δάσος και άλλοτε πετούν ειρωνικά πάνω από τις γκρεμισμένες πολιτείες. Άλλα ζώα πάλι ξεσπούν με τις κραυγές τους, θέλοντας να τρομάξουν τους επιτηδείους περαστικούς αδιάφορους.

Περιπλανώμενος μέσα στο σκοτεινό δάσος ο συγγραφέας ψάχνει για λιγοστή από την τροφή που θα του δώσει ζωή και δύναμη. Το ταξίδι του όμως δεν τελειώνει, καθώς το ζωικό βασίλειο είναι τόσο αχανές, όσο και οι λέξεις που δεν φτάνουν για να περιγράψουν την φύση του μεγαλύτερου ζώου του ανθρώπου.