Παναγιώτα Ζαλώνη, Λογοτέχνης

• Η Αικατερίνη Αλυσανδράτου μου πρόσφερε τα δύο πρώτα της βιβλία για να γνωρίσω την ποίησή της. Ως όφειλα, άγγιξα όλες τις δαντελωμένες νότες των στίχων της που ξεπετούσαν από τα ποιήματά της και οδηγήθηκα στο «υπέροχο» εκεί που αιωρούνται οι ποιητές και οι άγιοι. Τόσο φτερωμένη, ανάερη, η ποίησή της! Απαλή σαν σύννεφο, καθαρή, λαμπερή, διάφανη, με τύλιξε στ’ ατλάζια της και γέμισε την ψυχή μου γλυκάδα.Επειδή τα πρώτα ποιήματα ενός δημιουργού, προδιαγράφουν τα μελλούμενα, σε λίγα χρόνια θα μας προσφέρει μιαν απίστευτη υψηλή Ποίηση. Προσεκτικά γραμμένοι οι στίχοι της, εμπνευσμένοι απ\ της ζωής τα συμβαίνοντα. Αποφεύγει την φλυαρία και την επιτήδευση. Πολύ καλά σημάδια. Απλή ομορφιά και τονική τάξη. Τα πολλά φκιασίδια δεν ωφελούν, ούτε οι μακροσκελείς ποιητικές αφηγήσεις. Εξάλλου τα είπε και ο Έλληνας ποιητής Καλλίμαχος (320-240 π. Χ,).
  «Μούσαν λεπταλέην». Η σύντομη ποίηση είναι ένα αποτύπωμα χρονικό πάνω στο χαρτί, μια σύλληψη στίχου, η οποία μάλιστα, παρά τη φαινομενική απλότητά της, μπορεί να κρύβει από πίσω της πολύ μόχθο. Ξεκίνησες Κατερίνα πολύ σωστά την πνευματική καλλιτεχνική σου πορεία, με πολύ αγάπη και πολύ σεβασμό. Κράτησε το χέρι της Μούσας σου και προχώρα. Η φωνή σου κοχλάζει. Άσ’ την να ξεχειλίσει, να πλημμυρίσει τον αιώνα. Συνέχισε να μας ξαφνιάζεις με την ευαισθησία, την ευγένεια και την ευλυγισία του στίχου σου, καθώς και με την εκπληκτική στιχουργηματική σου ευχέρεια. Υπάκουε τυφλά στη Μούσα που σου κρατάει το χέρι, για να μη χάνεσαι στις ομίχλες, ούτε να στριμώχνεσαι με τους «περίσσιους» στις άλλες Πόλεις. Μείνε στων «Ιδεών την Πόλη» μαζί μας. Είναι όμορφα και μας αξίζει. «Θείες πηγές τ’ ανασασμού» φλοισβίζουν ήρεμα…     Aγία Γαλήνη!