Συνέντευξη: Χρήστος Λαμπρούδης - Μια ευαίσθητη, διαισθητική, οραματική & ταξιδιάρικη ψυχή

Written by Βένη Παπαδημητρίου on 31 March 2012. Posted in

 Editorial από την Βένη Παπαδημητρίου για τον Χρήστο Λαμπρούδη.

Ένα πλάσμα… από έναν άλλο κόσμο… πέρα από τα δικά μας όρια... μυαλού, σκέψης, γήινης υπόστασης… Έτσι ξαφνικά.. Ανοιγοκλείνοντας τα βλέφαρά του, το αντίκρισε.. ..Όχι, δεν φοβήθηκε από τη μορφή του.. Ξαφνιάστηκε...

...  Μήτε το Πλάσμα τον φοβάται.. Δεν είναι τυχαίο ότι τον επέλεξε απ’ όλους τους ανθρώπους στη Γη, να εμφανιστεί σε εκείνον… Κι αρχίζει την πορεία του στα γήινα,  μπρος στην οθόνη των ματιών του Χρήστου Λαμπρούδη…Μυαλό και σκέψη, στρέφονται αποκλειστικά σ’ αυτό. Παρακολουθεί το πλάσμα συνεχώς, καθώς εκείνο ζει, υπάρχει, συναναστρέφεται με τους ανθρώπους... Επιθετικό στην αρχή… Λογικό, εφόσον δεν γνωρίζει τον άνθρωπο, μήτε την συμπεριφορά του… Η πλοκή είναι ένα μυστήριο.. Ξεγυμνώνεται η ψυχή του πλάσματος, ή του συγγραφέα; Το βιβλίο, σε κρατάει σε ένταση, σε έξαρση, σου αποκαλύπτει…  
Καθώς πρόκειται για ένα ταξίδι διαφορετικό απ’ όσα έχουμε γνωρίσει μέσα από τη συγγραφή. Ένα ταξίδι για δυνατά μυαλά, δυνατή σκέψη, δυνατή ψυχή… Το ταξίδι του πλάσματος.. από τον έξω κόσμο, στον εσωτερικό κόσμο ενός ανθρώπου…  
Ναι,... “ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΤΑΙ”, είναι ο τίτλος του βιβλίου του Χρήστου Λαμπρούδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “ΟΣΕΛΟΤΟΣ”…
Ένα βιβλίο, κατάθεση ψυχής, που όπως αναφέρει και συγγραφέας: “Κάνω την δική μου κατάθεση ψυχής. Το δικό μου εσωτερικό ταξίδι, αναζητώντας τον δικό μου προορισμό. Γι’ αυτό και έγραψα αυτό το βιβλίο με τον τρόπο που προανέφερα. Θέλω να δώσω ερεθίσματα, κλειδιά και εικόνες, ώστε αυτός που θα το διαβάσει να κάνει το δικό του ταξίδι, να βρει τον δικό του προορισμό, να κάνει τις δικές του σκέψεις. Εάν καταφέρω να βάλω σε μία τέτοια διαδικασία, έστω και έναν αναγνώστη, τότε θεωρώ ότι πέτυχα τον σκοπό μου”.
Ο Χρήστος γράφει από το… νηπιαγωγείο!!! Όταν τα άλλα παιδάκια γύρω του έκαναν ζωγραφιές, εκείνος είχε και μια ιστοριούλα δίπλα στη ζωγραφιά…
Πάμε να τον γνωρίσουμε , να τον αγκαλιάσουμε σαν συγγραφέα.. Εγώ τον “βλέπω”, σαν μια ευαίσθητη, διαισθητική, οραματική και  ταξιδιάρικη ψυχή.. (το αυτό ισχύει για τη σκέψη , το νου του)..  Τον Χρήστο εννοώ.. όχι το.. πλάσμα που περιγράφει!!!  (και είναι και ροκάς ο Χρήστος.. το Πλάσμα, είναι ροκ;;;)

Η Βένη Παπαδημητρίου συζητά αποκλειστικά με τον Χρήστο Λαμπρούδη για το Womland.

1) Πότε ήρθες για πρώτη φορά σε επαφή με τη συγγραφή. Τι σε ώθησε να αποτυπώσεις στο χαρτί, σκέψεις, συναισθήματα... φαντασία…;

Με αυτήν την ερώτηση, με έκανες να χαμογελάσω βαθιά, φέρνοντας μου ωραίες αναμνήσεις. Άρχισα να γράφω από το νηπιαγωγείο (γέλιο).  Θυμάμαι που η νηπιαγωγός μου μας έβαζε να κάνουμε ζωγραφιές. Εγώ ζωγράφιζα όλο κάστρα, βασιλιάδες, πριγκίπισσες και μαζί με την ζωγραφιά έγραφα και μία ιστοριούλα, η οποία δεν ήταν παραπάνω από δέκα σειρές, βέβαια. Και η νηπιαγωγός μου, μου έβαζε πάντα 10 με πέντε τόνους (για όσους θυμούνται το 10 με τόνο στο σχολείο), γράφοντας από κάτω Χρήστος, ο συγγραφέας (δυνατό γέλιο). Έτσι, ξεκίνησε.
Από τότε, έχω γράψει πολλά. Μουσική, στίχους, ποίηση, ακόμη και κείμενα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντα ένοιωθα την ανάγκη να εκφραστώ και να αποτυπώσω τις σκέψεις μου σε νότες και λέξεις.

2) Τελικά…..» συγκινούνται ακόμη και οι Θεοί;»

Ναι, πιστεύω ακράδαντα, ότι οι Θεοί (ή ο Θεός) συγκινούνται. Οι Έλληνες δεν έλεγαν άλλωστε, ότι αποτελούμε μέρος του Θείου; Το ίδιο και η Καινή Διαθήκη. Άρα, σαν πλάσματα που αποτελούμε μέρος του Θείου, αυτό το Θείο το οποίο μας δημιούργησε, μας παρακολουθεί και ναι, έχει συναισθήματα για τις δημιουργίες του. Άρα, γιατί όχι, μπορεί ακόμη και να συγκινηθεί. Εξάλλου, δεν υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι πιστεύουν ότι κάτι, ή κάποιος εκεί πάνω μας παρακολουθεί; Κάνουν ακόμη και εσωτερικό διάλογο μ’ αυτό το κάτι, ακόμη και σε μορφή προσευχής. Οπότε θα ξαναπώ, ναι, οι Θεοί συγκινούνται! Απλά υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να το νοιώσουν και να το καταλάβουν και κάποιοι όχι.

3) Ο τίτλος του βιβλίου σου, είναι ενδεικτικός του τι θα διαβάσει ο αναγνώστης, ή η πλοκή του είναι τέτοια, ώστε θα συγκινηθούν και οι Θεοί;

Σίγουρα και τα δύο. Εδώ όμως, δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο, διότι πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο να το καταλάβει κάποιος αυτό, διαβάζοντας το βιβλίο. Αυτό που μπορώ να εγγυηθώ, είναι ότι αυτός που θα το διαβάσει και θα πιάσει το νόημα, καταλαβαίνοντας την ψυχοσύνθεση αυτού του βιβλίου, σίγουρα θα συγκινηθεί. Οπότε επόμενη ερώτηση… (γέλιο).
(Μου αρέσει το χιούμορ και το γέλιο, Χρήστο μου!!)

4) Είναι το πρώτο σου βιβλίο, ή έχεις γράψε κι άλλα; Αν ναι, ποια είναι αυτά..;

Όπως προανέφερα, έχω γράψει διάφορα. Αυτό όμως, είναι το πρώτο βιβλίο μου που έχει εκδοθεί. Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι σε ένα δίλλημα, για το αν θα πρέπει το επόμενο βιβλίο μου που θα εκδοθεί, να είναι κάτι άλλο, ή συνέχεια του πρώτου. Έχω πάντως υλικό και για τις δύο περιπτώσεις.

5) Ποια είναι η πλοκή του βιβλίου.. σε τι αναφέρεται...;

“Το ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΤΑΙ αναφέρεται σε ένα πλάσμα από έναν άλλο κόσμο, το οποίο κάποια στιγμή όταν άνοιξε τα μάτια μου, βρέθηκε στον κόσμο των ανθρώπων σε μία αδιευκρίνιστη παρελθοντική εποχή. Δεν έχει καμία προηγούμενη ανάμνηση. Δεν θυμάται ούτε ποιός είναι, ούτε από που ήρθε, αλλά ούτε και για ποιό λόγο βρέθηκε στον κόσμο των ανθρώπων. Υπάρχει μόνο μία αμυδρή ανάμνηση μίας γυναικείας φιγούρας, για την οποία πάλι δεν είναι σίγουρος, εάν είναι όντως κάποια μακρινή ανάμνηση, ή ένα παιχνίδι του μυαλού του. Και ξεκινάει μία αναζήτηση για να βρει απαντήσεις. Δεν συμπαθεί τους ανθρώπους. Δεν του αρέσει ο τρόπος που σκέπτονται κι ενεργούν. Τους αποφεύγει. Με το πέρασμα του χρόνου όμως, η σχέση αυτή αλλάζει, όπως και ο τρόπος που τον βλέπουν οι άνθρωποι. Η ιστορία ξεκινάει πάνω σε ένα ξέσπασμά του, καθώς βρίσκεται σε ένα καπηλειό και τελειώνει με τρόπο που υποδηλώνει και συνέχεια. Για αυτό άλλωστε, υπάρχει και ο υπότιτλος “Από το ημερολόγιο ενός πολεμιστή του Φωτός”, να δείξει ότι υπάρχει και συνέχεια.  Εδώ θέλω να πω ότι δεν είναι μία απλή ιστορία και προσπάθησα να δώσω κάτι διαφορετικό. Μην περιμένει κανείς να διαβάσει απλά μία ιστορία ευχάριστα, με αρχή, μέση και τέλος. Τι εννοώ... Είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, σαν ημερολόγιο, αλλά με τρόπο όπου μονολογεί, ή εάν θέλεις, κάνει εσωτερικό διάλογο απευθυνόμενος σε ένα πρόσωπο, το οποίο δεν ξέρει εάν υπάρχει. Επίσης, το βιβλίο δεν επικεντρώνεται στην ίδια την ιστορία, αλλά στις σκέψεις και τα συναισθήματα του ήρωα κατά την διάρκειά της. Είναι μία διαφορετική οπτική σκηνοθετική γωνία, εάν θέλεις.  Απέδωσα το βιβλίο ακριβώς με τον τρόπο που ήθελα. Το ίδιο έχει συμβεί και με το μέγεθος του βιβλίου. Είχα υλικό να γίνει πολύ μεγαλύτερο, αλλά πιστεύω, ότι εάν έκανα κάτι τέτοιο θα έχανε ένα μεγάλο μέρος της ουσίας του, αλλά και της ατμόσφαιρας που ήθελα να περιέχει. Έλαβα τα πάντα υπόψιν μου και κατέληξα σε αυτό το αποτέλεσμα, ύστερα από πολλή σκέψη” λέει ο Χρήστος, ενώ προσθέτει για το εξώφυλλο του βιβλίου:

“… Κι επειδή πολλοί με έχουν ρωτήσει για το εξώφυλλο. Το εξώφυλλο είναι μία σκηνή από το 5ο κεφάλαιο. Ο ήρωας μιλάει με κάτι πνεύματα και εκείνα του είπαν να κοιτάξει στα νερά της λίμνης, ώστε να δει την πραγματική του μορφή. Η μορφή με την οποία τον έβλεπαν οι άνθρωποι ήταν διαφορετική από την πραγματική του κι αυτό είχε να κάνει και με τις σχέσεις αυτών των δύο. Όσο αλλάζει αυτή η σχέση, αλλάζει και αυτή η μορφή. Το ξέρω ότι τώρα αυτό που κάνω δεν δίκαιο, διότι μιλάω έχοντας υπόψιν και την συνέχεια…” (πονηρό χαμόγελο).

6) Ποια τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις μέσα από το βιβλίο σου;

Δεν μπορώ να πω, ότι θέλω να περάσω μηνύματα ακριβώς. Δεν μου αρέσουν αυτοί, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι έχουν αλήθειες και θέλουν να τις μεταδώσουν στους άλλους. Ο καθένας έχει τις δικές του σκέψεις. Αυτό όμως που θέλω να κάνω είναι να δημιουργήσω προβληματισμούς. Κάνω την δική μου κατάθεση ψυχής. Το δικό μου εσωτερικό ταξίδι αναζητώντας τον δικό μου προορισμό. Για αυτό και έγραψα αυτό το βιβλίο με τον τρόπο που προανέφερα. Θέλω να δώσω ερεθίσματα, κλειδιά και εικόνες, ώστε αυτός που θα το διαβάσει να κάνει το δικό του ταξίδι, να βρει τον δικό του προορισμό, να κάνει τις δικές του σκέψεις. Εάν καταφέρω να βάλω σε μία τέτοια διαδικασία, έστω και έναν αναγνώστη, τότε θεωρώ ότι πέτυχα τον σκοπό μου.

7) Διαβάζουν οι Έλληνες βιβλία κατά την άποψή σου;

Δεν θεωρώ ότι οι Έλληνες διαβάζουν όσο πρέπει. Τολμώ να πω, ότι η συντριπτική πλειοψηφία, δεν διαβάζει καθόλου. Υστερούμε πάρα πολύ σε αυτό. Αυτό μπορεί κανείς να το καταλάβει και από τις εξελίξεις στην χώρα μας. Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι επακόλουθο ενός λαού καταναλωτικού, του καναπέ και της τηλεόρασης και όχι ενός λαού παιδείας, μόρφωσης, πραγματικής ενημέρωσης και διαβάσματος. Αυτό είναι πολύ λυπηρό για τον χώρο από όπου ξεκίνησαν στο παρελθόν η φιλοσοφία, οι τέχνες και τα γράμματα. Υπάρχουν φυσικά και οι φωτεινές εξαιρέσεις…

8) Αξίζουν όλοι οι συγγραφείς που γράφουν σήμερα;

Ότι αξίζουν όλοι, σίγουρα κατά μία έννοια, αξίζουν. Είναι πολύ όμορφο το να εκφράζεται κάποιος με οποιοδήποτε τρόπο και δεν θα μπορούσα ποτέ να αποτρέψω οποιονδήποτε από το εκφραστεί. Όταν όμως κάποιος αποφασίζει να θέσει σε κοινή θέα και δημόσια κριτική το αποτέλεσμα της έκφρασής του (εκδίδοντας, ή δημοσιοποιώντας), εκεί τότε τα δεδομένα αλλάζουν. Κράτα όμως σαν απάντηση το ότι πιστεύω ακράδαντα, ότι αξίζει κάποιος να εκφράζεται.

9) Έχεις επαφή με τον εκδοτικό οίκο Οσελότο και συνεργάζεσαι... Τι είδους βιβλία εκδίδει;

Ναι, έχω επαφή με τον εκδοτικό οίκο Οσελότο. Ο Οσελότος μπορώ να πω είναι κάτι περισσότερο, σαν οικογένεια πλέον με πολλά αξιόλογα μέλη, που στηρίζει ο ένας τον άλλον. Ο Οσελότος με στήριξε πολύ!!! Εδώ θέλω να πω ένα δημόσιο ευχαριστώ στην κυρία Λένα Παντοπούλου, όχι μόνο για την στήριξή της σε όλα τα επίπεδα, αλλά και διότι πίστεψε πραγματικά σε μένα, ίσως και περισσότερο από ότι πίστεψα εγώ στην αρχή στον εαυτό μου. Ο Οσελότος εκδίδει τα πάντα. Όποιος θέλει να γνωρίσει τον Οσελότο καλύτερα μπορεί να επισκεφθεί την σελίδα:  https://www.ocelotos.gr

10) Έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση το βιβλίο; Μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση (στο βιβλίο) και με ποιο τρόπο κατά την άποψή σου;

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τα πάντα, αλλά πιστεύω ότι εάν θέλει κανείς πραγματικά κάτι, θα το κάνει. Εκεί που μαζεύει κάποιος λεφτά να πάρει κανένα μοντελάκι, ή να πάει στην ταβέρνα, ή τα clubs, ή τα μπουζούκια, ας βάλει κάτι παραπάνω στην άκρη, να πάρει και κανένα βιβλίο.

Θα συμφωνήσω, ότι το βιβλίο έχει γίνει ένα υπερτιμολογημένο αγαθό στην Ελλάδα, όπως και πολλά άλλα, άλλωστε. Στο εξωτερικό τα βιβλία είναι πιο προσιτά στον αναγνώστη. Ίσως, έχουν παίξει ρόλο σε αυτό μεσάζοντες, ακόμη και στο βιβλίο. Θα είμαι υπέρ οποιασδήποτε κίνησης, ώστε το βιβλίο να γίνει ακόμη προσιτό στον Έλληνα αναγνώστη. Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν νομίζω ότι αυτό είναι αληθινό εμπόδιο για κάποιον που θέλει πραγματικά να διαβάσει. Το διάβασμα είναι περισσότερο θέμα Παιδείας και Αγωγής.

11) Τι προσφέρει το βιβλίο στον απλό άνθρωπο κατά τη γνώμη σου;

Ένα καλό βιβλίο μπορεί να προσφέρει πολλά σημαντικά πράγματα στον αναγνώστη και από πού να πρωτοξεκινήσω. Καταρχήν, τον ταξιδεύει και του προσφέρει απόδραση από την καθημερινότητα. Ο αναγνώστης μπορεί να ταυτίσει το εαυτό του με κάποιον ήρωα και να ζήσει ο ίδιος την περιπέτεια, την οποία δεν θα είχε τρόπο να το κάνει, με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Διευρύνονται και ερεθίζονται λοιπόν οι σκέψεις, η φαντασία, το μυαλό. Μαθαίνει κάποιος καινούργιες λέξεις, κάτι το οποίο για μένα είναι πολύ σημαντικό. Μπορεί κάποιος να βρει σε ένα βιβλίο δικές τους σκέψεις, ή πεποιθήσεις διατυπωμένες, τις οποίες για κάποιο λόγο δεν είχε, ή δεν μπόρεσε ο ίδιος να μορφοποιήσει. Ένα καλό βιβλίο μπορεί να λειτουργήσει επίσης και σαν ηθικοπλαστικό μέσο μέσα από μία διαδικασία προβληματισμών του αναγνώστη, διότι το βιβλίο δημιουργεί φυσικά και προβληματισμούς. Ένα βιβλίο μπορεί να δημιουργήσει και εικόνες στο μυαλό του αναγνώστη. Εκεί είναι και η υπεροχή του βιβλίου έναντι μίας ταινίας. Στο βιβλίο, πλάθει ο αναγνώστης τις δικές του εικόνες, ενώ η ταινία σε περιορίζει σε αυτό. όπως και στο ότι δεν μπορεί να αποδώσει τις σκέψεις. Θα μπορούσα να αναφέρω και περισσότερα. Όλα τα παραπάνω όμως, μπορούν να δημιουργήσουν ένα υπόβαθρο και να κτίσουν μία προσωπικότητα στον κάθε αναγνώστη. Όλα αυτά δεν αποτελούν μία προσφορά; …
(Μεγάλη προσφορά, Χρήστο μου.. Τεράστια!!!)

Σαν Τέλος…
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Βένη μου, για την τιμή που μου έκανες, αλλά και που μου έδωσες την ευκαιρία για να μιλήσω για πράγματα που αφορούν στο βιβλίο μου και σίγουρα πολλοί αναγνώστες θα ήθελαν να ρωτήσουν, απλά δεν είχαν την ευκαιρία.

Χμμμ… Εγώ σε ευχαριστώ Χρήστο μου, γιατί… ο δημοσιογράφος πάντα μαθαίνει με όσους μιλά.. και έμαθα αρκετά από εσένα.. Εύχομαι να έχει επιτυχία το βιβλίο σου και να σαρώσει.. Γιατί… ΝΑΙ, ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΤΑΙ!